مقایسه میزان گیر در درمان فیشورسیلنت با دو نوع باندینگ مینایی و عاجی

مقایسه میزان گیر در درمان فیشورسیلنت با دو نوع باندینگ مینایی و عاجی دکتر حمید مرادیان 1- دکتر آسیه زهره‌ای 2- دکتر بهاره شایقی 2- دکتر وحید مهرابی 3 1- استادیار گروه آموزشی دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران 2- دستیار تخصصی گروه آموزشی دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران 3- دندانپزشک چکیده زمینه و هدف: توانایی فیشورسیلنت برای پیشگیری از پوسیدگی به گیر آن بستگی دارد. برای افزایش گیر فیشورسیلنت روشهای مختلفی پیشنهاد شده که یکی از آنها استفاده از باندینگ می‌باشد. با توجه به فراوانی باندینگ‌ها این مطالعه با هدف مقایسه تعیین میزان گیر در درمان فیشورسیلنت با دو نوع باندینگ مینایی و عاجی انجام گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی سی بیمار 6 - 12ساله که دارای دو دندان مولر اول دایمی فک پایین کاملاً رویش یافته و بدون پوسیدگی در هر دو سمت فک بودند انتخاب شدند. نمونه‌ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1: اسید اچ + باندینگ عاجی Single bond(3M,ESPE) + فیشورسیلنت Eco-S (VERICOM Co.). گروه 2: در این گروه به جای باندینگ عاجی از باندینگ مینایی Margin bond(Colton/Whaledent AG) استفاده گردید. شیارپوشها بعد از 12 ماه بررسی شدند. داده‌ها به نرم افزار SPSS ویرایش 18 وارد شده و توسط آزمون آماری Wilcoxon تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: موفقیت گروه 1 (باندینگ عاجی) بعد از 12 ماه 60% و گروه 2 (باندینگ مینایی) 66/ 56% بود. بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت. (392/0=P) نتیجه‌گیری: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه باندینگ عاجی و مینایی از نظر گیر فیشورسیلانت وجود نداشت. کلید واژه‎ها: فیشورسیلنت ، گیر ، باندینگ وصول مقاله: 18/8/1392 اصلاح نهایی: 19/3/1393 پذیرش مقاله: 12/5/1393 نویسنده مسئول: دکتر حمید مرادیان، گروه آموزشی دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز ، ایران e.mail:[email protected]